Ikgeefbloed

Startpunt

Ikgeefbloed, jij ook?

Als bloeddonor ondervond ik veel stress rondom mijn donatie en dit verhoogde de drempel om te doneren. Absoluut het tegenovergestelde van wat de bloedbank graag zou willen, want bloeddonoren zijn van levensbelang! Zou ik de enige zijn met deze beleving of hebben mededonoren dit ook? Zo ja, kan het dan ook anders?

Onderzoek

Gebruiker in het middelpunt

Om een beter beeld te krijgen van de doelgroep en eventuele frustraties zijn er verschillende interviews gehouden. De informatie die hieruit naar voor kwam is onderverdeeld over de 4 pijlers van het PACT-model (People, Activities, Contexts en Technologies). Deze hebben vervolgens als basis gediend voor het ontwikkelen van een fictieve persona.

Ideevorming

Een vriendelijk product om bloed donaties te versimpelen

Op basis van de inzichten bleek dat het als gemis werd ervaren dat er geen duidelijke digitale omgeving was voor donoren. O.a. het gebrek aan inzage van eerdere donaties, een digitale donorpas en kennis over de huidige wachttijd kwamen aan bod.

Uit het PACT-model kwamen een aantal vereisten (oftewel uitdagingen) voor de digitale omgeving:

• Gemakkelijk en snel zien waar en wanneer je bloed kan doneren
• Een digitaal overzicht van je donaties en oproepkaarten
• Een snelle digitale check om te kijken of je bloed mag doneren
• In dit concept is het ‘mobile first’ van groot belang

Op basis hiervan kwamen werden een aantal kernwaardes gesteld voor het visuele en interactie ontwerp:

• eenvoudig / duidelijk
• (klant)vriendelijk
• toegankelijk
• Betrouwbaar

Prototype

Test 123, test

Eerste schetsen van de wireframes zijn omgezet naar een interactief prototype. Op basis van de feedback van de participanten is er een tweede digitale versie gemaakt van de papieren wireframes. Dit prototype is gevalideerd middels een usability test. Op basis van scenario’s en taken kon geobserveerd worden hoe de doelgroep met de website interacteerde. Uit deze test kwam o.a. dat de menu structuur als niet logisch werd ervaren. Er werd niet begrepen waar ze zich bevonden en dit zorgde voor verwarring. Daarnaast bleven sommige functies onbenut. Er moest dus nagedacht worden of deze wel noodzakelijk zijn. Zo ja, dan moest de interactie verbeterd worden. Zo nee, dan konden ze uit het ontwerp.